Miniatura

Nos manuscritos y llibros ilustraos de la Edá Media, les miniatures (del llatín miniare,^[1] “colorear con minia”) o llumes (del llatín tardíu illuminatio^[2]), yeren pintures o dibuxos de figures, incluyíes o non n'escenes o composiciones, que, nel so casu, representaben diverses temes propies de la so etapa histórica, como les temes de calter sacru, similares a los qu'enllenaben los vitrales de les catedrales ya ilesies nel arte románicu y nel primer arte góticu.

A la fin del periodu góticu, yá nel estragal del Renacimientu o Edá Moderna, los manuscritos ilustraos enllenar de temes civiles, profanes y galantiadores, y algamen el so mayor apoxéu con un nivel calidable escelente y un ampliu espardimientu internacional, principalmente al traviés de les cortes de la nobleza europea.

A partir del sieglu XVI, la puxanza de la imprenta paez restar protagonismu a esti tipu de costoses creaciones. El postreru gran maestru iluminador foi Giulio Clovio, a mediaos del sieglu XVI.

Nos márxenes de les páxines de los manuscritos yera frecuente que s'incluyeren distintos motivos ornamentales. Los más conocíos son los dibuxos que realcen les lletres capitales o los que dixebren les columnes de testu por aciu motivos que representen arquitectures asonsañaes, arabescos y tarmos y fueyes que s'enrosquen pelos márxenes de les páxines.

El términu miniatura deriva de minium, un óxidu de plomu de color coloráu que s'utilizaba como componente de la tinta fundamental que s'empezó a emplegar pal llume de los códices manuscritos en lletres capitales, márxenes y darréu, cola evolución de la ilustración medieval, en representaciones de gran coloríu y complexes composiciones.

1. ↑ Lajo Pérez, Rosina (1990) Léxicu d'arte. Madrid - España: Akal, páx. 136. ISBN 978-84-460-0924-5.
2. ↑ Llume, definición del Diccionario de la lengua española, (Real Academia Española)